ARLES kawiarniane tarasy w Arles trzaskają żaluzjami ruchu postaci tkwią tak tu i teraz jakby nie było nocy kochanków cichych ciepłych spraw puste krzesła niecierpliwie strzelają palcami jest żółto- ludno gwiazdy w popielniczkach gasną Arles rozchodzi się tarasy w smutku ścielą łóżka odpoczynek jest pustką
– Czy ja też tak wtedy wyglądałam? – zapytała pewnego wieczoru A. wskazując na żałosne szare myszki w powyciąganych swetrach, na które patrząc ,nikt, słownie: N-I-K-T nie myślał o dzikim seksie na blacie kuchennym. – No nieeeee- odpowiedziała J. zgodnie z prawdą. – Ale rzeczywiście byłaś zupełnie inna, inaczej się ubierałaś, inaczej zachowywałaś. A teraz. …
W pociągu do Jönköping, gdziekolwiek to qrwa jest, siedzimy, dziwimy się, że nic się nie telepie, nie chrzęści, nie czuć PKP-owskiego smrodku i mamy szansę włączyć nasze laptopy, sącząc kawusię, pobieżnie przeglądając najnowszą książkę Masłowskiej, mkniemy mijając małe cudowne drewniane domki, wyglądając Emila, który za chwilę wybiegnie ze swojej drewutni, ewentualnie rozkrzyczane dzieci z …