Mała próba nie- prozy….
właśnie w samym środku zimowej pełni księżyca pochowano mnie żywcem choć moje serce nigdy nie biło mocniej powiedziano dasz radę znajdziesz sobie kogoś przecież większość ludzi tak żyje umarli za życia i wcale im nie wstyd z grudami ziemi rzucono chabry i garść słoneczników i złoty piasek znad naszego jeziora a dla osłody w pustce …
wczoraj miałam znów osiemnaście lat leżałam wśród chabrowych łąk wszystkie zmarszczki wyprasował mi ciepły deszcz w twoich źrenicach odbijały się szczyty Gruzji i fajerwerki znad jeziora Bodeńskiego miałeś lat dwadzieścia dziś z milionem nocy sylwestrowych w tle wciąż wołam do Ciebie poprzez wiatr może mnie usłyszysz do snu trzymam twoją jeszcze ciepłą dłoń …
o ziarno niepokoju, które zasiałam między nami kłócą się teraz zaciekle podwórkowe wróble. powietrze pachnie świeżo zgrabioną ziemią i gnijącym listowiem z ubiegłego roku. namiętność podchodzi nieśmiało pod okna jak zwinna łasica. wystawiam jej lody w lampce od wina i truskawki w pakiecie. zagryzam wargi w półkrzyku by nie uciekła zbyt szybko. stąpam na …