Mała próba nie- prozy….
zapisałam swe serce na kurs by się tak całe do życia nie rwało robiło siad i szło przy nodze grzecznie czekało na swą kolej zaraz po rozumie nie zrywało się ze smyczy gdy miłość puka do drzwi przynosiło w pysku kapcie na rozkaz przybiegało do miski by umiało aportować warować wywijać fikołki …
właśnie w samym środku zimowej pełni księżyca pochowano mnie żywcem choć moje serce nigdy nie biło mocniej powiedziano dasz radę znajdziesz sobie kogoś przecież większość ludzi tak żyje umarli za życia i wcale im nie wstyd z grudami ziemi rzucono chabry i garść słoneczników i złoty piasek znad naszego jeziora a dla osłody w pustce …
wczoraj miałam znów osiemnaście lat leżałam wśród chabrowych łąk wszystkie zmarszczki wyprasował mi ciepły deszcz w twoich źrenicach odbijały się szczyty Gruzji i fajerwerki znad jeziora Bodeńskiego miałeś lat dwadzieścia dziś z milionem nocy sylwestrowych w tle wciąż wołam do Ciebie poprzez wiatr może mnie usłyszysz do snu trzymam twoją jeszcze ciepłą dłoń …