Mała próba nie- prozy….
plącze nogi i wiąże podstępnie gardło w sercu zostawia kratery na siedem stóp zamienia w lodową bryłę lub kłodę drewna podtruwa nocą motyle i łamie prawe skrzydło co się dopiero zrosło zamyka na klucz marzenia sypie śniegiem wiosną głodzi nadziei resztki podwójnie skraca smycz zostawia na dnie studni siebie samego masz za …
zapisałam swe serce na kurs by się tak całe do życia nie rwało robiło siad i szło przy nodze grzecznie czekało na swą kolej zaraz po rozumie nie zrywało się ze smyczy gdy miłość puka do drzwi przynosiło w pysku kapcie na rozkaz przybiegało do miski by umiało aportować warować wywijać fikołki …
właśnie w samym środku zimowej pełni księżyca pochowano mnie żywcem choć moje serce nigdy nie biło mocniej powiedziano dasz radę znajdziesz sobie kogoś przecież większość ludzi tak żyje umarli za życia i wcale im nie wstyd z grudami ziemi rzucono chabry i garść słoneczników i złoty piasek znad naszego jeziora a dla osłody w pustce …